Sri Lanka de reis.

De backpack is ingepakt, de golftas ernaast met extra kleding en bijna klaar voor vertrek. Het voelt als een wonder hoe ik ooit al die dingen hier heb gekregen. Natuurlijk heb ik nu heel wat extra dingen gekocht en gekregen als souvenir.

Het is al weer een lange tijd geleden sinds mijn vorige update. Sinds de laatste keer is er veel gebeurd. Begin juni waren Mara en ik klaar met onze stage. In die laatste week heb ik van alle patiënten afscheid genomen.
Uit de maandag groep, die elke week kwam, had ik 5 vaste jongeren die ik zag en behandelde. Helaas heb ik van hen geen afscheid kunnen nemen, omdat ze die week net een presentatie voor school hadden. Gelukkig heb ik wel van alle andere kinderen afscheid kunnen nemen.

Na die droevige afscheidsweek hebben we onze spullen gepakt en zijn we in het weekend Sri Lanka ingetrokken. Het eerste wat ik erover wil zeggen: ‘’Wat een prachtig land!’’. Ik kan er niks anders over zeggen. We begonnen ons reisavontuur in Pollunaruwa, een oude historische stad met veel ruïnes en tempels. Kort na Pollunaruwa zijn we naar Anuradhapura vertrokken. Dit was de voorganger van Pollunaruwa en heeft dus nog veel oudere ruïnes. Wederom erg mooi om te zien maar, omdat er in Pollunaruwa meer was behouden en te zien van de ruïnes vond ik dat persoonlijk allemaal net wat mooier.
In Anuradhapura zijn we twee mensen uit Nieuw Zeeland tegengekomen. Mara en ik wilden erg graag naar Jaffna. Een grote stad in het noorden van Sri Lanka. Loren en Michaela besloten om met ons mee te gaan. In het noorden spreken ze bijna uitsluitend Tamil en konden we dus helaas niet meer een klein praatje maken met de lokale bevolking in het sinhalees. Daarnaast zijn er veel mensen hindoeïstisch waardoor we in Jaffna erg veel mooie en kleurrijke tempels zijn tegen gekomen.
Omdat Jaffna nog niet echt toeristisch is vanwege de onrust die er een lange tijd heeft rond gehangen zijn de mensen erg in je geïnteresseerd. Ze observeren je uitvoerig en je wordt snel nagekeken als je voorbij bent gelopen. De stad zelf is een beetje chaotisch, de wegen zijn erg druk. Een koe, een fietser, een tuktuk, een vrachtwagen en een bus het liefst allemaal naast elkaar.

Na Jaffna zijn we naar Trincomalee vertrokken, een kustplaats in het oosten van Sri Lanka. Ze zeggen ook wel dat hier het Malediven strand van Sri Lanka is. In Uppuveli vonden we een fijn hotel aan het strand waar we goedkoop konden overnachten. Inmiddels was het team (Loren, Michaela, Mara en ik) aangesterkt met een Australiër (Andrew), die we in Jaffna hadden ontmoet. Met z’n alle hebben we hier in het kustplaatsje erg veel plezier gehad. De dagen bestonden eigenlijk uit alleen maar niks doen. Heerlijk om even goed bij te tanken.

Na en week namen Mara en ik afscheid van onze vrienden en gingen we door richting het zuiden naar Batticaloa. Ik weet dat het een mooie stad was, maar de grootste herinnering die het plaatsje heeft achtergelaten was de wedstrijd die er op dat moment tegen Spanje was. Aangezien het hier 3.5 uur later is hadden we wat problemen met de tijd. De wedstrijd werd namelijk om half 2 ’s nachts uitgezonden. We waren van plan om erg stil te doen en te zijn voor de andere gasten die in het guest-house verbleven maar, bij elk doelpunt konden we het gejuich niet inhouden.

Na Batticaloa vertrokken naar Ella. Ik denk dat dit mijn favoriete plaats is in Sri Lanka. Het heeft de meest geweldige uitzichten. Elke dag hebben Mara en ik een lange wandeling gemaakt. De eerste dag zijn we een grot tempel opgelopen en zijn we naar een waterval gegaan, we zijn mini Adams peak opgelopen, hebben Ella rock beklommen en zijn naar een andere hele hoge waterval (171m) gegaan en beklommen. Vanuit daar een prachtig uitzicht over het land. Op de top waren ook een paar natuurlijke poeltjes ontstaan. Ik was oververhit van de wandeltocht naar boven, dat ik zo snel mogelijk in het water sprong. Heerlijk dat koude water maar, toen ik met mijn hoofd weer boven water kwam dreef er een gigantische olifanten keutel voor me neus langs. Het gebied staat er namelijk om bekend dat er ook veel wilde olifanten rond lopen. Gelukkig zijn we er verder geen tegen gekomen.

Na Ella vertrokken naar Arugam bay, wederom een heerlijk strand plaatsje om weer even bij te kleuren en verder te ontspannen. In dit plaatsje ook geprobeerd te surfen. Wat een gave ervaring om dan na 100x vallen eindelijk een golf te pakken en op de plank te kunnen staan. In Ella hadden we ook 2 Fransmannen en 2 Nederlanders ontmoet, waarmee we samen een safari hadden gedaan in Yala East/ Kumana National Park. Helaas hebben we geen luipaard kunnen spotten.

Na Arugam bay zijn we, na een korte tussenstop in Kandy, vertrokken naar het zuiden. Naar Tangalla en later naar Mirissa. Wederom twee kustplaatsjes. Onderweg van Tangalla naar Mirissa wat leuke bezienswaardigheden gezien als het hoogste boeddha beeld en een blowhole (Hummanaya). Aangezien het nu off season is in het zuiden en westen van Sri Lanka en de zee nu erg ruw is, is het eigenlijk high season voor de blowhole. De tuktuk chauffeur vertelde ons dat deze blowhole ook een van de grootste ter wereld is.

Als laatste voor we weer terug gingen naar Home of Hope zijn we naar Colombo gegaan, dé hoofdstad van Sri Lanka. Het is het veel westerser. De mensen lopen opeens veel moderner, je ziet bijna overal smartphones en ook merk je dat het er allemaal wat gestrester aan toe gaat. Hier zijn we vooral op souvenir jacht gegaan en hebben we wat geshopt.

Mara vertrok na Colombo naar Home of Hope, ik wilde graag nog een keer Adams Peak beklimmen. Die belachelijk hoge berg met die 6400+ treden. Veel mensen verklaarden me voor gek, maar voor mij voelde het als een afsluiting van de mooiste ervaring tot nu toe in mijn leven – Sri Lanka.
De tocht was wederom zwaar en helaas door het slechte weer had ik geen uitzicht op de top maar, de gedachte dat je de berg weer hebt overwonnen is beloning genoeg.

De volgende dag ben ik naar Home of Hope vertrokken. We hadden hier wat spullen laten liggen en we wilden ook even nog het laatste wasje draaien voordat we weer naar huis vertrokken. Het voelde erg vertrouwd aan om weer thuis te komen en iedereen weer te zien. Des te moeilijker zal het zijn om straks dan echt afscheid te gaan nemen.

Straks na de lunch pakken Mara en ik de bus naar Negombo (het plaatsje waar ook het vliegveld is). We proberen nog de laatste twee daagjes wat zonlicht mee te pikken op het strand daar, voordat we woensdagavond met het vliegtuig weer vertrekken richting Brussel.

Als ik terug denk aan mijn stage krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht. De stage maar ook de reiservaring heeft mij veranderd. Ik heb het gevoel dat ik in veel opzichten ben gegroeid en veel over mijzelf heb geleerd.
Dit is tevens ook mijn laatste update. Ik weet nog dat ik in mijn eerste verslag had geschreven dat ik iedere week een update wilde doen (haha). Daar heb ik me niet aan kunnen houden, er is simpel weg veel te veel te zien en te doen hier in dit mooie land. Zodra ik weer in Nederland ben zal ik de foto’s nog toevoegen die ik de afgelopen maand heb gemaakt.

Tot snel in Nederland.

Kus Hein

Ps. Ik kan de wedstrijd tussen Nederland- Argentinië helaas niet zien omdat ik dan in het vliegtuig zit dus mijn verzoek aan jullie om extra hard juichen als we Argentinië gaan verslaan!